Dagboek van Tom in Suriname – Nieuwe ontwikkelingen #6
Hi iedereen!
Na een voor Jan en mij relatief rustige zondag treffen we Karel en zijn vrouw Ingrid ’s avonds weer in het AAD-huis. Karel is dan net teruggekomen uit het MMC in Nickerie. Terwijl Jan en ik daar zaterdagavond al weer vertrokken zijn, heeft Karel zijn zondag uitgetrokken voor het vervolg van de PTC-cursus. We horen aan de keukentafel dat ook de cursuszondag positief verlopen is. Bovendien was het alvast een ideale kennismaking met de artsen en anesthesiologen die dat weekend onderdeel waren van het PTC-trainersteam, waar de komende weken mee samengewerkt gaat worden.
Vandaag zijn we weer in het AZP. Karel is vandaag bezig met het bespreken van praktijkcasuïstiek met de medewerkers van de spoedeisende hulp. Jan heeft uiteraard andere plannen. Zoals in een eerdere blog genoemd is, is Stichting AAD bezig met een subsidieaanvraag voor het hervormen van verpleegkundige vervolgopleidingen. Daar zou ik jullie graag wat meer over vertellen. Deze ochtend hebben we een gesprek gehad met Helima Poese (hoofd opleidingen), Faucia Nihamut (verpleegkundig directeur) over dit onderwerp. Ook een deel van de gesprekken in Nickerie zijn over dit opleidingsplan gegaan. Verder staan deze week gesprekken op de planning met de directie van het AZP, het COVAB (de verpleegkundige opleiding), Psychiatrisch Centrum Suriname (PCS) en FAR (opleidingsinstituut) over de plannen. Maar wat zijn die plannen eigenlijk? De gesprekken zijn begonnen vanuit Jans’ achtergrond als opleider en de behoefte in Suriname om het verpleegkundig curriculum te herzien. Terwijl er mogelijkheden zijn om het curriculum voor een groot gedeelte over te nemen uit Nederland, is er bewust de keuze gemaakt dit niet te doen. Een verpleegkundige in Suriname doet namelijk niet hetzelfde als een verpleegkundige in Nederland. In Suriname kom je als verpleegkundige in de acute zorg veel meer in aanraking met traumagevallen en sta je er in ingrijpende situaties veel vaker alleen voor. Dat vraagt om een curriculum dat past bij de lokale omstandigheden in het land. Hierover zo meer.
De gesprekken en onderhandelingen over hoe het nieuwe curriculum vormgegeven moet worden zijn in volle gang. Je kan gerust stellen dat de voorgestelde aanpak voor een groot gedeelte het geesteskind van Jan is. Tijdens de verschillende gesprekken is goed te merken dat men hier enthousiast is over de plannen. Het plan dat toegespitst is op de lokale situatie is als volgt vormgegeven. Door de vele traumagevallen in de Surinaamse ziekenhuizen vormt de PTC-module, in combinatie met de verpleegkundige variant van de ATLS (de TNCC), een ideale kern voor de verpleegkundige vervolgopleiding. Uiteraard aangevuld door tal van basismodules die thuishoren in een goede basisopleiding tot verpleegkundige. Waar men naartoe wil is dat vanuit deze basis doorgestroomd kan worden naar verschillende specialismes in de spoedeisende hulp verpleging. Dit wordt gedaan door middel van aanvullende modules en praktijkervaring in het desbetreffende specialisme. Ook zou het in dit nieuwe plan eenvoudiger moeten worden om een overstap te maken en je verder te ontwikkelen in een ander specialisme, bijvoorbeeld van operatiekamer assistent naar SEH-verpleegkundige. Het plan voor de verpleegkunde opleiding is een van de dingen waar Stichting AAD een bijdrage aan kan leveren. Toekenning van de subsidiegelden van Twinning zou de slagingskans van dit plan wel eens flink kunnen vergroten. Wellicht wordt het verhaal na het zien van onderstaande afbeelding duidelijker. Mocht je echt meer willen weten schroom niet om contact op te nemen met Jan via jhm.hendriks@stichting-aad.nl
We sluiten onze dag af in ’t Vat waar we samen rustig dineren met Karel en Ingrid. En zoals altijd in ’t Vat, wat inmiddels gerust onze stambar genoemd mag worden, zijn we na het diner weer op de hoogte van alle WK wedstrijden.
Tot morgen voor een nieuwe bladzijde uit mijn dagboek!
– Tom
